De goeie dingen doen
Iedereen kent wel de bekende wijsheden die je overal op tegeltjes tegenkomt. Sommige verkopers hebben het zelfs tot kunst verheven om de ene na de andere tegeltjeswijsheid uit te braken zonder daarna met een goed verhaal te komen. Een oneliner is niet zo erg, sterker, daar ben ik gek op, maar wel als er daarna gewoon inhoudelijk een fatsoenlijk gesprek gevoerd kan worden. Het zo maar in een meeting roepen “We moeten niet harder werken, we moeten slimmer werken”, klinkt wel mooi, maar de “how” na deze “what” is vaak inhoudsloos, áls die al komt. Heel vaak eindigt die schreeuw met een punt en knikt de omgeving begrijpend. Ik begrijp daar dus niets van.
Nog zo een: “We moeten proactief out-of-the-box denken om zo een win-winsituatie te creëren.” Wederom complete stress in alle how- en whatvezels in mijn lichaam. Je hoort die bullshit bingo overal om je heen en als je beetje kritisch doorvraagt ben jij de zeikerd. Gekke wereld eigenlijk.
“Doen we de dingen goed of doen we de goeie dingen?” Weer zinloos geluid in de ruimte om te zorgen dat de aandacht van het achterblijven van resultaat wordt afgeleid. Als iemand zo’n wc-tegel gebruikt om zijn verhaal kracht bij te zetten en inhoudelijk daarna de juiste gesprekken voert en de juiste acties onderneemt, dan hang ik aan zijn lippen.
Deze spreuken zijn natuurlijk niet zomaar ontstaan. De kern - nogmaals, goed ingezet - is onomstotelijk krachtig. Als je nu die laatste neemt - dingen goed doen of goeie dingen doen - uiteindelijk doet iedereen met de allerbeste bedoelingen wat hij of zij denkt dat het juiste is. Niemand, laten we daar voor het gemak van uitgaan, heeft als doelstelling de boel in de soep te laten lopen, en toch. De juiste dingen doen is een van de moeilijkste dingen die er is.
Ik moet daarbij bijvoorbeeld denken aan de Sunweb wielerploeg. Half mei valt Tom Dumoulin uit tijdens de Giro d’Italia. Kapotte knie. Snel naar huis, herstellen, uitrusten en al snel denkt iedereen aan een blessing in disguise. Oftewel, jammer dat dit gebeurt maar nu wint hij wel de tour. Het was ergens goed voor. Tom rijdt vervolgens de Dauphiné. Hij ervaart een paar lastige dagen, maar oké dat kan. Na wat later zijn laatste etappe bleek te zijn, zeggen ze: morgen gaat Tom aanvallen, alles geven en kijken hoe hij ervoor staat. Realiteit is dat Tom een uur later laat weten niet van start te gaan de dag erna. Wederom rust nemen, hoogte opzoeken en naar de Tour werken. Pas ruim een maand na het uitvallen in de Giro komt men erachter dat er nog wat grind in z’n knie zit, wat operatief wordt verwijderd.
Toegegeven, ik heb niet alle info en moet dus voorzichtig zijn in de conclusie. Maar toch, van binnen denk ik dan: zo’n professionele ploeg, zoveel geld, toegang tot gezondheidszorg waar anderen nooit bij komen, en dan toch een maand nodig hebben om hierachter te komen. Doen ze dan de goede dingen?
Ander voorbeeld. Hoe vaak hoor je niet dat amateurlopers zich ruim een half jaar voorbereiden op een marathon. Alles doen en alles laten voor die ene prestatie. Dan hebben ze die marathon gelopen, en drijvend op hun wolk voelen ze dat ze op de toppen van hun kracht zitten. Dus als een gek gaan ze zich inschrijven voor evenementen om de pr’s op kortere afstanden aan te scherpen. Meestal met gevolg dat het lichaam weigert. Ontstoken heupen, knieën of enkels houden je daarna maanden aan de kant. De dingen die ze deden, deden ze goed… ze deden alleen niet de goede dingen.
Vertalend naar onze dagelijkse business vereist het dus constante scherpte, constante zelfreflectie en structurele feedback. Doen we met elkaar nog de juiste dingen. Hebben we de juiste actiepunten staan, volgen we die strak genoeg op, houden we elkaar accountable, etc, etc. Met het gevaar dat dit ook inhoudsloze kreten lijken, zijn dat wel de vragen die je structureel moet blijven stellen. Wend dat gevaar maar af met de juiste inhoudelijke opvolging. Na de conclusie dat we de juiste dingen doen, is die juiste dingen goed doen de laatste stap naar succes.
Stefan Duijndam, Ingram Micro
