Don’t Mention The C -Word
Het is vrijwel onmogelijk om het er niet over te hebben. Ook al vind je het hysterisch of overtrokken, je ontkomt er niet aan om het over ‘het virus’ te hebben. Maar ook als je van mening bent dat alle maatregelen terecht zijn en we wellicht nog een stapje verder moeten gaan in preventie, ja ook dan zal je vaak over het COVID-19-virus, oftewel Corona spreken.
Persoonlijk probeer ik in deze kwestie vooral neutraal te blijven. Ik eet wat extra vitaminen en duik elke ochtend onder de koude buitendouche om weerstand op te bouwen. Ja, eigenlijk is het altijd al zo, dat we waakzaam moeten zijn en op onze algemene fitheid moeten letten. Dit, in combinatie met gezond verstand en gezond gedrag, maakt het risico klein, kleiner, kleinst. Maar naast deze algemene malaise- want dat is het gewoon- zijn er ook wat kleine lichtpuntjes te ontdekken. Dankzij de vooruitgang in de ICT-industrie in de afgelopen jaren kunnen we gewoon doorwerken als we preventief thuiswerken. Dankzij de uitrol van hypersnel internet kunnen we onze bestanden thuis of mobiel benaderen, kunnen we bellen, video-vergaderen en bestanden delen in Dropbox, Microsoft of Google. Het lijkt allemaal al zo vanzelfsprekend, maar toen ik nog op de universiteit zat in 1993 liepen we nog dozen vol floppy’s in onze Macintosh Classics te proppen. Als je een bestand wilde delen, dan printte je het uit en deed je het document op de duivenpost. Met de fiets gingen we naar de Multi-copy om de kopij van ons clubblad te brengen. Maar voor dat dit een epistel der vergaande glorie dreigt te worden, “das war einmal.” Nu kunnen we met de snelheid van het licht een document bewerken met een aantal mensen die van Melbourne tot aan Toronto zitten. En toch stappen we elke ochtend met 5 miljoen mensen in de auto om de A1 tot en met de A50 vol te stouwen met blik. Elektrisch rijden of niet, dat maakt dan uiteindelijk niets uit voor de tijd die we kwijt zijn aan reizen of nog erger; stilstaan in een file. En toen was er ineens een kwaad C-virus dat velen van ons noopte om thuis te blijven. En werkte dat? Ja, dat werkte, want de communicatie kon gewoon doorgaan. We spaarden twee uur per dag en mensen konden gewoon samenwerken. Moet je je eens voorstellen hoe dat zonder ICT was geweest. Wat hadden we dan gedaan? Het gaat absoluut te ver om marketing te bedrijven op dit maatschappelijke drama. Elke dode die valt is er één te veel en daarom zijn de maatregelen die genomen zijn om het virus in te dammen goed te verdedigen onder het motto “voorkomen is beter dan genezen”. De zon gaat vast weer schijnen en zal het virus laten verdwijnen. Wat blijft is het gevoel dat we ook op een andere manier kunnen samenwerken dan Live. Dat we, als het moet, kunnen veranderen en dat we blijkbaar sterk zijn in aanpassen. We zijn aangekomen in de 21e eeuw: het tijdperk waarin de C van Communicatie essentieel is voor de vooruitgang die we op veel gebieden mogen meemaken. En ja, daar mogen we met z’n allen best heel trots op zijn.
Door: HP van Tilburg
