De Metaverse

Van de sciencefiction roman Snow Crash uit 1992 kennen we het begrip Metaverse. Een driedimensionale ruimte die een metafoor voor de werkelijke wereld vormt. Dus een ‘meta’ versie van ons ‘universe’: de metaverse waar avatars ons alter ego uit de fysieke wereld zijn. In een eerdere blog sprak ik al eens over ons ‘digitale alter ego’, letterlijk je tweede ik. Een tweede persoonlijkheid waar een persoon zich onderscheidt van zijn werkelijke identiteit. In het Grieks betekent het letterlijk ‘valse naam’ en in het Latijn ‘alias’ of schuilnaam. De Metaverse is de collectieve virtuele gedeelde ruimte waar we als digitale tweeling van onszelf kunnen leven, wonen en werken.

Digitale schaduw

Met de digitalisering en vooral het internet zijn we als analoge wezens - zie mijn blog ‘de wereld is analoog’ - steeds meer digitale data en boodschappen gaan maken en versturen. Digitale berichten waarvan we niet eens meer weten waar die uiteindelijk terecht zijn gekomen. De afgelopen decennia hebben we op die manier een ‘digitale schaduw’ gecreëerd die als Big Data enorme historische voetsporen heeft nagelaten. Elk bezoekje aan een website, elke email, elke bestelling en elk artikel dat we lezen laat een onzichtbaar digitaal voetspoor na. Ik denk dat als iemand zijn eigen schaduwwereld zou zien, hij of zij geschokt zou zijn over alle data die je hebt verspreid.

Alles wat je doet, laat sporen na. In de reële wereld is dat begrijpelijk en we hebben als samenleving dan ook grenzen gesteld hoe anoniem we ‘mogen’ zijn en blijven in private ruimtes. Thuis, achter de voordeur privacy, omdat het niemand wat ingaat wat we achter die voordeur doen. Om als overheid achter de voordeur ten komen, is een huiszoekingsbevel van de rechter nodig. In een blog ‘a man’s phone is his castle’ beschrijf ik dat het huidige privacy-recht hopeloos verouderd is voor de publieke ruimten. Op straat mag iedereen door het bevoegd gezag gefouilleerd worden, mag zij de goederen die je bij je hebt onderzoeken en dus ook je mobiele telefoon. Terwijl die telefoon steeds meer privacy is gaan bevatten die eigenlijk achter de voordeur hoort.

Digitale huisvredebreuk

Vroeger waren je kalender, agenda, foto-album, contactenlijst, briefverkeer en documenten veilig achter de voordeur. Veilig voor iedereen die wettelijk je huis niet binnen mochten komen. Nu neem je die veilige data mee op je digitale device, deel je die data in de cloud en is die data wettelijk nauwelijks beschermd. Edward Snowden vatte het recent mooi samen in de zin: ‘We used to say a man’s home is his castle. Today a man’s phone is his castle.’ Met de opmerking dat dat digitale kasteel nauwelijks bescherming biedt. Gelukkig zij er interessante studies gaande, die een soort huisrecht 2.0 ontwikkelen: welke data hoort eigenlijk in je virtuele huis? En moet jouw virtuele huis eigenlijk niet dezelfde bescherming hebben als je fysieke huis: achter de voordeur is het 100% privacy, voor iedereen.

Met de komst van virtuele werelden, de Metaverse dus, wordt die juridische bescherming belangrijk. Is jouw avatar juridisch beschermd? Zijn virtuele goederen te verzekeren? Blijft data die jij creëert jouw eigendom? In de wereld van blockchain zien we dat er zogenaamde NFT’s kunnen worden gemaakt. Non Fungable Tokens, een niet-vervangbaar en uniek token dat in een blockchain is geborgd en gekoppeld kan zijn aan items of contracten. Een digitaal eigendomsdocument in de virtuele wereld dat jouw onvervreemdbare eigendomsrechten geeft. Er zijn zelfs al hype’s ontstaan rond deze NFT’s voor allerlei digitale verzamelobjecten die worden gekocht door virtuele kopers.

Nieuwe wereld, nieuwe veiligheid

We zijn een digitale transformatie ingestapt die ons steeds digitaler maakt. De lockdown rond corona heeft ons laten zien dat ‘digitaal zijn’ werkt. Dat we zowel maatschappelijk als zakelijk bijna alles digitaal kunnen wat we in het normale leven ook konden doen. De fysieke en virtuele wereld sluiten als een Yin en Yang steeds inniger in elkaar. De veiligheid die we in de ‘gewone’ wereld hebben, moeten we in die digitale, virtuele wereld ook creëren. Als ons dat wettelijk niet lukt - immers landsgrenzen zijn geen beperking voor virtuele werelden - dan moet de techniek ons helpen. En daar is blockchain natuurlijk een prachtige hulpmiddel voor.

Ik zeg met opzet ‘hulpmiddel’, want alleen blockchain als gespreide boekhouding is niet genoeg. Het is een prachtige methode om gedistribueerd kettingen van onveranderlijke tokens aan elkaar te koppelen, maar het moet ook een gefedereerde infrastructuur hebben die veilig is en business continuïteit beidt. Én je moet je als je digitale alter ego ook ondubbelzinnig kunnen identificeren. Én je moet ook je data veilig en onveranderlijk kunnen opslaan. Én je moet veilig met elkaar kunnen communiceren. En, en, en: allemaal noodzakelijke bouwstenen in een architectuur voor die nieuwe veilige virtuele wereld. En innovatieve wereld in potlood getekend maar op dit moment worden de contouren van de oplossingen die we in zijn geheel nodig hebben, beter zichtbaar.

De digitale metaverse

Ontegenzeggelijk zijn we op weg naar een integratie van de metaverse met onze fysieke wereld. Facebooks CEO mark Zuckerberg wedt niet voor niets op deze nieuwe ontwikkeling. Daarnaast zal, zoals hij zei, de metaverse enorme kansen bieden an individuele makers en kunstenaars. Mensen die in de digitale wereld een tweede huis willen hebben, daar ook deels willen wonen, mensen ontmoeten en waar onderwijs en recreatie beschikbaar is. Met teleportatie en virtuele brillen. Niet zoveel meer dan Second Life destijds al bracht, maar nu voor het grote publiek.

Maar de metaverse wordt ook belangrijk voor industrie en overheid. Voor de professionele gebruikers in het Enterprise segment. Een virtuele wereld van diensten en digitale producten waar veiligheid, betrouwbaarheid, beschikbaarheid en continuïteit de belangrijkste waarden zijn. Daarnaast decentrale, gebruikersvriendelijke applicaties die beveiligingsrisico’s elimineren. Beveiligd gegevensbeheer dat privacy respecteert en de basis vormt voor allerhande toepassingen en diensten. We afrekenen met cryptovaluta, het eigenaarschap van objecten en documenten veiligstellen met NFT’s en informatie-uitwisseling en bedrijfscommunicatie peer-to-peer gebaseerd is.

De ‘business of the future’ krijgt steeds duidelijker contouren. De noodzakelijke virtuele componenten, gedistribueerde techniek, quantum based veiligheid en crypto afrekenmodellen zijn verkrijgbaar. Proefprojecten zijn succesvol en net zoals indertijd met de de wet van More, dient zich een continue verbetering van performance en kostenbesparing aan op het gebied van fotonica, quantum computing, grid computing en sustainability. De uitdaging is nu in het water te springen en te gaan zwemmen met die al die beschikbare nieuwe technieken en methoden. De oude spreuk: scheppend denken, schouwend doen, blijft onverminderd geldig. Al lerend die nieuwe wereld omarmen en vol vertrouwen binnengaan.

Door: Hans Timmerman (foto), Chief Data Officer bij DigiCorp Labs